Ook deze keer herstelde Ilse op het moment dat we het verwacht hadden, het leek er op dat Ilse tot de start van de 10e kuur in een goede flow zou blijven zitten.
Zo was het niet helemaal…
Zaterdagavond werd Ilse plotseling ziek, flink ziek. Gedurende een groot deel van de nacht was de misselijkheid niet onder controle te krijgen.
Tot onze schrik ging dit gepaard met lichte koorts.
De start van kuur nummer 10 kwam in gevaar, en daarmee ook de daarop volgende vakantie. Die vakantie is natuurlijk niet het ergste, maar als je daar al een tijdje naar uit kijkt, dan is dat toch een enorme domper.
Tergend langzaam werd de volgende dag het herstel ingezet. Zondagavond koortsvrij, gelukkig, geen gevaar voor kuur 10, geen gevaar voor Ibiza.
Vanmorgen eerst een MRI van de hersenen. Die MRI vindt plaats om te controleren of de verdwenen kwaadaardige cellen ook daadwerkelijk weg gebleven zijn. Volgens oncoloog M. is het, door de in hoge frequentie voortdurende zware chemo-aanvallen, bijna ondenkbaar dat er nu plotseling iets zou zitten. Zelfs in een gebarricadeerde schuilkelder is het monster momenteel niet meer veilig.
Ondanks die stoere uitspraak van oncoloog M. zijn wij pas gerust als we een positieve uitslag te horen krijgen. Oncoloog M. heeft beloofd dat hij gaat proberen het record van de vorige MRI scan (uitslag na 1 dag), te evenaren. Misschien morgen dus de uitslag, superspannend…
Na de MRI de start van de 10e 5 daagse chemokuur. Voor de 10e keer weer zo’n ontzettend, vooral helemaal niet leuke, chemokuur. Voor de 10e keer weer verwarring, ontzetting, heftige emoties, fysieke en geestelijke pijn, verdriet en boosheid om wat Ilse allemaal door moet maken.
De fysieke en geestelijke grens van het acceptabele is niet meer iets wat in de verte zichtbaar is. Die grens is niet ergens in de verre toekomst, maar aan het eind van de aankomende 3 kuren bereikt. Meer moet het echt niet gaan worden. Meer willen de geesten en het lichaam niet meer, dan is het klaar met dit heftige traject, dan gaan we onderhoud plegen, dan gaat Ilse weer langzaam steeds een beetje beter worden.
Om die laatste zware kuren vol te kunnen houden, staat er iets leuk op het programma na iedere kuur.
Heel binnenkort even er helemaal uit!
Weblog