We hebben de afgelopen dagen hartverwarmende reacties ontvangen, kaarten, ballonnen en bloemen.
Ook op andere manieren kregen we steun, zoals bijvoorbeeld die vrouw uit een straat verderop, die met bakjes eten aan de deur stond, de moeder van een vriendin die met heerlijke lasagne langs kwam, mensen die aanboden om te helpen met het huishouden, mensen die boodschappen voor ons wilden doen, het hield niet op.
Ook wilden heel veel mensen langskomen, even een knuffel komen geven, even een hart onder de riem steken.
Soms moesten we op de rem trappen, soms moesten we even een pas op de plaats maken, Ilse heeft heel weinig energie en heel veel pijn.
De eerste dagen na die verschrikkelijke nacht kon Ilse helemaal niets, ze lag op bed, iedere beweging deed pijn, simpele dingen zoals wassen en tanden poetsen waren helse ondernemingen.
Aan het einde van de week is Ilse begonnen met terugvechten, over de pijngrens heen, kijken wat de mogelijkheden zijn, het maximale uit de nieuwe situatie proberen te halen, vechten om meer mobiliteit terug te winnen, vechten tegen haar beperkingen, vechten tegen de pijn.
Inmiddels is er behoorlijk wat winst geboekt, Ilse kan weer zitten, zitten in een rolstoel en zitten in de bank.
Afgelopen weekend was haar fantastische superlieve vriend N. op visite, daar kon ze dus samen mee op de bank zitten, mooie momenten.
Ook zijn de Opa en oma’s op visite geweest, is vriendin S. met haar ouders op visite geweest, en andere vriendin S. met haar moeder, en ook vriendin T. kwam even langs.
Ondertussen vecht Ilse door, ze kiest niet de makkelijkste weg, om je grenzen te kunnen bepalen moet je over je grenzen heen, in Ilse haar geval betekent dat pijn, heel veel pijn.
Ondanks dat het leven momenteel loodzwaar voor haar is, is ze continu op zoek naar dingen die nog kunnen, dingen die te realiseren zijn, desnoods met veel pijn.
Er worden weer plannen gemaakt, of die te realiseren zijn, zullen we aan den lijve gaan ondervinden.
Gisteravond voor het eerst weer een spelletje gedaan, zittend, aan tafel, weer een overwinning.
We speelden Canasta, en ondanks de mega hoge dosering morfine, heeft ze gewonnen, we zijn er nog niet uit of dat nou iets zegt over Ilse, of over ons.
Vanavond komt haar lieve vriendin K. op visite, weer een moment van kwalitatief hoog niveau.
Ondanks deze positieve ontwikkelingen, beseffen we heel goed hoe het er nu voor staat.
Ilse haar pijn komt door woekerende tumoren, dat gaat niet minder worden, die tumoren blijven alleen maar groeien.
En die momenten van kwaliteit vragen veel van Ilse, heel veel.
Overdag slaapt Ilse voornamelijk, is ze doodmoe, futloos, geen energie.
En dat wandelingetje van haar bed in de kamer naar de bank toe is nog steeds een hele zware, vermoeiende, pijnlijke onderneming.
De dosering morfine is inmiddels van een dusdanig hoog niveau, dat er iedere dag iemand van thuiszorg langs moet komen om de morfine-cassette te vervangen.
Ondanks deze slechte situatie maken we gewoon iets moois van het leven, we genieten als er genoten kan worden, we lachen als er gelachen kan worden en we vechten als er gevochten moet worden, samen!
Weblog