10 december, 3e preventieve kuur

Vorige week was een goede week.
Iedere dag om 1/2 9 op school.
Soms was het lastig, dat vroege opstaan, was het moeilijk om de soms toch behoorlijk overweldigende vermoeidheid te weerstaan.
Maar toch lukte het, 5 dagen achter elkaar.
Vorige week woensdag 1 keer naar het AMC, naar de radiotherapeut en de oogarts.
Haar rechteroog, dat volop in het bestralingsgebied heeft gelegen, was rood, flink rood.
Na een aantal testjes bleek dat er, behalve een (nog) niet helemaal optimale traanproductie, niets met het oog aan de hand is.
Naar huis met een gel en een zalf.
Op donderdag weer naar fysiotherapie.
Ilse wil zoveel mogelijk de normale dingen oppakken, daar hoort fysiotherapie ook bij.
Dat ging gewoon heel erg goed, een tevreden fysiotherapeut.
Afgelopen weekend naar een huisje in Zandvoort met oom, tante en neven.
Sinterklaas vieren, lekker eten, lekker drinken en lekker langs het strand lopen.
Het was een fraai weekend.
Gisteren rechtstreeks vanuit het huisje naar het AMC voor controle en chemokuur nummer 3.
Eerst naar radiotherapeute D.
Die constateerde dat de door de bestraling beschadigde hoofdhuid inmiddels volledig is hersteld.
Ook het rode oog is, sinds het gebruik van de gel en de zalf, in hoog tempo een normaal oog aan het worden.
Radiotherapeute D. is een betrokken gedreven arts die niet schroomt om zo nu en dan haar emoties te laten zien.
Dan blijft ze een tijdje dromerig kijken naar Ilse met een tevreden glimlach op haar gezicht.
Dan vertelt ze dat ze zo ontzettend blij is dat er toen, op die cruciale dag de juiste beslissing is genomen, dan vertelt ze dat ze zo ontzettend blij is met het resultaat van de bestraling, dan vertelt ze dat ze zo trots is op de vastberadenheid van Ilse.
Voor radiotherapeute D. is nu het moment aangebroken om weer naar de toekomst te gaan kijken.
Het hoofdstuk bestraling is nu afgesloten, en er is gesproken over jaarlijkse controles.
Wij houden er van als er over jaarlijkse controles wordt gesproken.
Daarna een longfoto laten maken.
Hierna een zenuwslopend half uur in de wachtkamer van oncoloog M.
Gelukkig hield oncoloog M. de aloude traditie in stand, en vertelde ons bij binnenkomst onmiddellijk de uitslag van de foto.
Geen voorlopige uitslag deze keer, maar een definitieve, de specialisten hadden de foto al geanalyseerd.
De longfoto is goed, geen uitzaaiingen.
Opluchting alom.
Verder was er niet zoveel te bespreken, voorlopig doorgaan op de manier zoals het nu gaat.
De kuren die Ilse nu ondergaat moeten de niet zichtbare, maar wellicht aanwezige micro-uitzaaiingen definitief de nek omdraaien.
Hierna naar afdeling kinderoncologie voor de start van de 3e kuur.
Voortaan krijgt Ilse vooraf atropine toegediend, en ligt ze gedurende de kuur aan de bewakingsapparatuur.
Omdat het achteraf spoelen met 1 uur is ingekort, loopt ze, als alles meezit, al na 2,5 uur het ziekenhuis weer uit.
De eerste dag is soepel verlopen gelukkig.
De rest van de week graag net zo!