Afgelopen zaterdag heeft Ilse gelogeerd bij een vriendin.
Gelukkig heeft ze daarvan kunnen genieten, volop gezelligheid gedurende de hele avond en nacht.
De volgende ochtend kregen de bijwerkingen, het ziek zijn, het moe zijn, de overhand.
Vandaag is een absoluut dieptepunt.
Ziek zijn op een verschrikkelijke manier.
Buikpijn die zo hevig is, dat het nauwelijks te bevatten is.
Misselijkheid op een extreem heftige manier.
Iedere hap eten komt er onmiddellijk weer uit.
En dan nog die onvoorstelbare vermoeidheid.
Vanmiddag om 15.30 kwam ze met heel veel moeite haar bed uit.
Ze is op dit moment zo zwak dat ze doodop is van het tanden poetsen, iedere stap die ze doet in huis, doet ze met iemand vlak naast haar, we durven haar nu even niet alleen te laten lopen.
Ondanks dat we weten dat dit bijwerkingen zijn, en dat dit weer voorbij gaat, is dit een moeilijke periode, heel moeilijk.
We hebben aan een aantal dingen enorme behoefte.
We hebben er behoefte aan dat het morgen beter gaat, dat onze dappere strijdster morgen opgelucht aan ons vertelt dat de buikpijn is afgenomen, dat ze minder moe is, dat ze weer voorzichtig iets kan eten, dat we haar weer horen zingen.
Ook hebben we enorme behoefte aan een positieve uitslag volgende week, en aan een vrolijke positieve oncoloog M. die ons duidelijkheid gaat geven, en ons vertelt dat het einde in zicht is.
Wij geloven er in dat dit inderdaad allemaal gaat zoals we hopen dat het gaat.
Maar wat is het moeilijk, wat is het zwaar, wat is het heftig…
5 antwoorden op “7 januari, ziek.”
Reacties zijn gesloten.
He gatver de gatver.
Wat klote dat dit nou toch effe zo moet gaan.
weer zo moeten afzien.
hoe oneerlijk weer
bah bah bah
wat is het toch een verschrikkelijke klote ziekte.
sterkte lieve Ilse en sterkte lieve Petra en Iomhar
liefs buuf en de bumen
Wat vinden we dit vreselijk voor jullie.
Maar Ilse meis hou vol,er is licht aan het einde van die donkere tunnel.
We kunnen niets anders doen dan aan jullie denken.
Liefs Ed Astrid Nick en Sanne
He jongens dit is echt weer balen. En dan druk ik me nog zachtjes uit. Voor Ilse dat ze zich zo ziek en voor jullie dat jullie je meisje zo moeten zien. Lieve Ilse ik hoop dat je heel snel weer opknapt en weer allemaal leuke dingen kunt gaan doen.
Volgende week een hele spannende week.
Ik denk aan jullie!
Dikke knuffel voor jullie alledrie!
X-Astrid
Hé Ilse, Iomhar en Petra,
Je zou zo graag een beetje van de pijn en bezorgdheid willen overnemen maar dat lukt eenvoudig niet. Het is zo als het is en dat is niet makkelijk. Toch wil ik je vertellen dat ik in ieder geval niemand ken die zo ziek is maar toch de wilskracht heeft naar school te gaan en goede cijfers probeert te halen, die suprises wil maken en mij regelmatig in de maling neemt omdat ik oud, langzaam en grijs word. Jij mag mij in de maling nemen maar wat je niet mag is winnen met een spelletje ☺. Ik heb diep respect voor je en je ouders hoe jullie je door deze moeilijke tijd worstelen en ook nog oog hebben voor een ander.
Oompie
Lieve Lieverds,
He, neeee! Wat ontzettend akelig! En jammer. En verdrietig. En oneerlijk. Dat het toch doen van hele leuke gewone-tienerdingen zo zijn weerslag moet hebben. Dat de bijwerkingen daarmee hun kans nog eens extra schoon zagen om toe te slaan; Bah! Je zou ze zo graag weg willen kunnen jagen, die bijwerkingen; ksst, wegwezen! En dan meteen vooral ook het hele monster erbij! Niets te zoeken hier: weg! Helaas gaat dat niet in 1x.
Wat een zorgen dan, he Petra en Iomhar. En Ilse, wat zul je balen. We hopen enorm dat het intussen, inmiddels, alweer stukken beter gaat! En dat het wegjagen weer volop aan het lukken is. We duimen daarvoor.
Zet hem op, hou vol.
Heel veel liefs en kracht en moed, jullie kunnen het!!
xxxxxx KNAR