11 januari, gestaag herstel.

De bijwerkingen van de laatste kuur waren de ergste van de afgelopen 4 kuren.
4 dagen niets eten, 4 dagen niets anders kunnen verdragen dan alleen maar water, 4 dagen intens ziek, 4 dagen pijn, 4 dagen zo moe zijn, dat 15 uur achtereenvolgens slapen eigenlijk nog niet voldoende was.
Een week van intensief werken voor Ilse om te voorkomen dat ze uitdrogingsverschijnselen zou gaan krijgen, en een week van intensief ondersteuning verlenen voor haar ouders.
Het was lastig om een positieve instelling te behouden, je voelt je machteloos, je bent een speelbal van die afschuwelijke onvoorspelbare chemokuren.
Gisteren, in de loop van de dag, was er weer reden om positief te zijn.
De eerste halve boterham bleef binnen, voorzichtig glorend herstel.
Vandaag, na wederom een lange uitslaap-sessie, stond Ilse op zonder die al zo langdurig teisterende buikpijn.
Geen buikpijn, niet misselijk, wel vreselijk moe.
Iets minder zwak, iets minder moe.
Het is nog lang niet goed, maar het is wel heel duidelijk beter.
Ilse is weer op de weg terug, het ergste van kuur nummer 4, de kuur die wij zullen blijven herinneren als vooral heel erg niet leuk, is voorbij.
Als dit nodig was om volledig te genezen, dan moet dat maar, dan accepteren wij dat, dan laten wij het achter ons, en dan gaan we weer door, door naar een prachtige toekomst.
De komende week gaat mooi worden.
Morgen wordt Ilse vroeger wakker dan de afgelopen dagen, en eet ze weer meer dan vandaag.
Maandag gaat Ilse aan ons vertellen dat het echt een stuk beter gaat, en krijgt ze weer echt trek in lekker eten.
Op die dag is ze waarschijnlijk nog niet sterk genoeg om naar school te gaan, maar de kracht is dan onherroepelijk aan het terugkeren.
Dinsdag gaan we vol goede moed naar het AMC om een longfoto en een MRI scan van haar hersenen te laten maken.
En dan de woensdag……
Woensdag gaan we met lood in onze schoenen, met een beklemmend gevoel in onze maag, met een ongezonde bloeddruk en hartslag, wederom naar het AMC voor een gesprek met oncoloog M.
Wij zullen dan te horen krijgen van oncoloog M. dat de uitslag van de longfoto goed is, en dat de uitslag van de MRI scan uitwijst dat het monster verdwenen is, verslagen, verbannen uit het lichaam van Ilse.
Oncoloog M. zal dan waarschijnlijk meer vertellen over het vervolgtraject, meer duidelijkheid, meer houvast.
Dat vervolgtraject, dat er op gericht is om de eventueel aanwezige micro-uitzaaiingen definitief de nek om te draaien, zal waarschijnlijk nog een forse opgave gaan worden.
Ook dat zal Ilse kunnen weerstaan, ook daar komt ze weer oersterk uit, ook dat is op een gegeven moment klaar.
Na die mooie uitslag, vanaf aanstaande donderdag, gaan wij genieten van de goede uitslag, van nog een paar dagen in een relatief goede gesteldheid.
Die week daarna staat er weer 5 dagen kuren op het programma..